Χρειάζεται να θυμόμαστε..πόσο σημαντικό είναι
να συμμετέχουμε στην ευτυχία και ωρίμανση των άλλων.
Πόσο στ’ αλήθεια εύκολο είναι,
να σταυρώσουμε τα χέρια και να πούμε απλά,
πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, ή
λυπάμαι πολύ, όμως δεν έχω χρόνο για σένα.
Πρέπει ν’ αποφασίσουμε επιτέλους
στην ανάγκη να γινόμαστε χρήσιμοι και για τη ζωή
και των άλλων…συνανθρώπων μας!!!!
…και να προσφέρουμε, δίχως να περιμένουμε ανταλλάγματα…
…γιατί αυτό είναι ό,τι ευγενικότερο μπορεί να κάνει
ένα ανθρώπινο πλάσμα σ’ ένα άλλο,
τη στιγμή που συνέχεια μας πυροδοτούν …
με την προτροπή πως σ’ αυτή τη ζωή
για όλα πρέπει να υπάρχει ένα κίνητρο και πως
τίποτε δεν δίνεται δωρεάν.
Πως κάθε επένδυσή μας πρέπει να ανταμείβεται γενναία!!!
…και να φθάνουμε αναπόφευκτα κάποιες φορές στο σημείο …
να δείχνουμε καχυποψία απέναντι σ’ αυτούς που προσφέρουν
τον εαυτό τους…
ενώ την ίδια στιγμή θάπρεπε να σκεφτούμε
σοβαρά και τις δικές μας υποχρεώσεις…
απέναντι σ’ όλους αυτούς που μας χρειάζονται…!!!
Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε
πως η σχέση μας
με τους άλλους απαιτεί και προσφορά του εαυτού μας,
με μια ειλικρινή και υπεύθυνη ανάμειξή μας σε όλο αυτό.
Κλείνουμε την πόρτα σε πολλούς
που έχουν την ανάγκη μας…
Κι ύστερα;;;;
Κι ύστερα νιώθουμε απαίσια…!!!
επειδή δεν κάναμε το ευκολότερο…και
φθηνότερο πράγμα του κόσμου.
Να προσφέρουμε τον εαυτό μας!!!
….με αγάπη!!!
V.M.
να συμμετέχουμε στην ευτυχία και ωρίμανση των άλλων.
Πόσο στ’ αλήθεια εύκολο είναι,
να σταυρώσουμε τα χέρια και να πούμε απλά,
πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, ή
λυπάμαι πολύ, όμως δεν έχω χρόνο για σένα.
Πρέπει ν’ αποφασίσουμε επιτέλους
στην ανάγκη να γινόμαστε χρήσιμοι και για τη ζωή
και των άλλων…συνανθρώπων μας!!!!
…και να προσφέρουμε, δίχως να περιμένουμε ανταλλάγματα…
…γιατί αυτό είναι ό,τι ευγενικότερο μπορεί να κάνει
ένα ανθρώπινο πλάσμα σ’ ένα άλλο,
τη στιγμή που συνέχεια μας πυροδοτούν …
με την προτροπή πως σ’ αυτή τη ζωή
για όλα πρέπει να υπάρχει ένα κίνητρο και πως
τίποτε δεν δίνεται δωρεάν.
Πως κάθε επένδυσή μας πρέπει να ανταμείβεται γενναία!!!
…και να φθάνουμε αναπόφευκτα κάποιες φορές στο σημείο …
να δείχνουμε καχυποψία απέναντι σ’ αυτούς που προσφέρουν
τον εαυτό τους…
ενώ την ίδια στιγμή θάπρεπε να σκεφτούμε
σοβαρά και τις δικές μας υποχρεώσεις…
απέναντι σ’ όλους αυτούς που μας χρειάζονται…!!!
Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε
πως η σχέση μας
με τους άλλους απαιτεί και προσφορά του εαυτού μας,
με μια ειλικρινή και υπεύθυνη ανάμειξή μας σε όλο αυτό.
Κλείνουμε την πόρτα σε πολλούς
που έχουν την ανάγκη μας…
Κι ύστερα;;;;
Κι ύστερα νιώθουμε απαίσια…!!!
επειδή δεν κάναμε το ευκολότερο…και
φθηνότερο πράγμα του κόσμου.
Να προσφέρουμε τον εαυτό μας!!!
….με αγάπη!!!
V.M.